ماموریت ما چیست؟
برای تحقق چشم انداز لازم است که تعیین کنیم ما چه کاری مي‌خواهیم انجام دهیم. ما فراهم آورنده چه چیزی هستیم؟ ما برای موفقیت پایدار مي‌خواهیم بصورت تخصصی محصولاتی را برای فراهم آوردن آرامش از سکوت، طراحی و تولید نماییم.
از آنجاییکه محور ماموریت ما ” انسان” است پس برای هر بشری باید در دو بخش درونی و برونی آرامش فراهم شود:
نخست فراهم آوردن سکوت برای انسان در پیرامونش است. با سکوت است که آرامش آشکار مي‌گردد زیرا که میوه درخت سکوت آرامش است. هر صدایی به جز آوای طبیعت بر هم زننده آرامش است پس با عایق نمودن هر منبع آلوده کننده غیرطبیعی صوتی که سکوت را بر هم مي‌زند و منجر به سلب آرامش انسان مي‌شود این ماموریت دست یافتنی است.
در نهایت با سکوت درونی است که آرامش تجربه مي‌شود. بر اساس طب سنتی، حال ما ریشه در آنچه مي‌خوریم دارد. پس با تغذیه درست و سالم هم این مهم دست یافتنی است.
فراهم آورنده تخصصی آرامش از سکوت
مقدمه آرامش در سکوت یافت می‌شود.
آرامشی که از سکوت حاصل می‌شود، فقط یک وضعیت روانشناختی نیست یا حتی سرکوب فکر یا بیان نیست، بلکه نقطه ملاقات زمان و ابدیت است.
سکوت خلاء نیست بلکه انگیزه قدرت نامتناهی است که ما را به حرکت در می‌آورد.
سکوت بازکننده چشم است، همانطور که گذشتگان آن را می‌گویند، چشم سوم.
این چشم سوم است که بعد پنهان را می‌بیند و از آن امید و صلح ما حاصل می‌شود.
باید در جستجوی تجربه تحقق خاصی، فراتر از تأثیرات درمانی باشیم.
آرامش واقعی وقتی حاصل می‌شود که در رضایت عمیق وجودی خود حل شده باشیم.
مادر ترزا گفت:
میوه سکوت، نیایش است.
میوه نیایش، ایمان است.
میوه ایمان، عشق است.
میوه عشق، خدمت است.
میوه خدمت، آرامش است.
رابرت کخ، کاشف واکس سل در سال 1261 گفت:
روزی فرا می‌رسد که بشر با سروصدا همانند بیماری وبا و طاعون مبارزه خواهد کرد.
در سال ۲۰۱۱، سازمان بهداشت جهانی طی گزارشی آلودگی صوتی را طاعون مدرن نامید، و اعلام کرد که شواهد بسیاری وجود دارد دال بر این که قرار گرفتن در معرض اصوات محیطی سلامت جامعه را به خطر می‌اندازد.
پیش از این نیز بسیاری از اندیشمندان و بزرگان، از مزایای سکوت و تاثیر شگرف آن بر جسم و روان انسان سخن گفته بودند. بدین ترتیب میتوان سکوت را پایه اصلی آرامش افراد دانست که این آرامش درونی در نهایت با کاهش استرش‌ها و فشارهای ناشی از شیوه زندگی امروزی، به برقراری آرامش در سطحی وسیع تر میان تمامی افراد یک جامعه می‌انجامد.
سکوت به احیای سلول‌های مغزی کمک می‌کند
طبق مطالعه‌ایی که در سال ۲۰۱۳ در زمینه‌ی تاثیر متفاوت سطح صدا صورت پذیرفت، مشخص شد دو ساعت سکوت در روز به شکل‌گیری سلول‌های جدید در هیپوکامپوس مغز، نقطه‌ایی در مغز که مسئول توانایی‌های یادگیری، حافظه و احساسات است، می‌شود. هرچند نتایج این تحقیقات مقدماتی است، اما با اتکا به همین نتایج نیز میتوان گفت که سکوت بر بیماری‌هایی چون افسردگی و آلزایمر- که هردو آن‌ها به گفته دانشمندان با کاهش تولید نورون‌ها در هیپوکامپوس مرتبط اند- اثری درمانی خواهد داشت.
در هنگام سکوت، ما می‌توانیم به شبکه پایه مغز وارد شویم.
شبکه مغزی پایه زمانی فعال می‌گردد که مشغول «خودشناسی»(self-generated cognition) باشیم. «خودشناسی» شامل کارهایی چون تخیل، مدیتیشن، فکر کردن درباره آینده، و تامل آزادانه می‌شود.
در شرایطی که مغز بی‌کار است و توسط عوامل بیرونی تحریک نمی‌شود، آن وقت ما قادریم به جریان درونی افکار، احساسات، حافظه و ایده‌هایمان وارد شویم.
به کارگرفتن این شبکه درون مغزی به ما کمک می‌کند تا معنای تجربیاتمان را درک کنیم، با دیگران همدردی و همدلی داشته باشیم، خلاق‌تر شویم و شرایط ذهنی و احساسی خودمان را بازتاب دهیم.
هرمان ملویل، نویسنده و شاعر آمریکایی قرن نوزدهم، زمانی نوشت:
«تمامی تجربیات و احساسات عمیق در سکوت اتفاق می‌افتند.»