ماموریت ما چیست؟
برای تحقق چشم انداز، شایسته است تا روشن شود که در پی انجام چه کاری و فراهم‌آورنده‌ی چه محصولی هستیم.
«گروه کیان» برای موفقیت پایدار، در پی طراحی و تولید کارشناسانه‌ی محصولاتی است که بتواند مصرف‌کننده را از راه سکوت به آرامش برساند.
از آنجا که رسالت خود را «انسان‌مدارانه» می‌دانیم، هدفمان این‌ست که برای هر کسی امکان دستیابی به دو بخش درونی و برونی آرامش را فراهم کنیم.
نخستین گام در این راه، فراهم آوردن سکوت در پیرامون انسان است. با سکوت، آرامش پدیدار مي‌گردد زیرا میوه‌ی درخت سکوت، آرامش است. هر صدایی به جز آوای طبیعت بر هم زننده‌ی آرامش ماست پس با عایق کردن منابع صوتی غیرطبیعی که سکوت را برهم می‌زند و محیط را آلوده می‌کند و منجر به از دست رفتن آرامش انسان می‌شود، می‌توان گام اول این رسالت را دست‌یافتنی کرد.
فرجام سکوت در پیرامون انسان می‌تواند منجر به سکوت درونی شود تا به آرامش نزدیک‌‌تر شویم. بر اساس طب سنتی، آنچه مي‌خوریم در کیفیت حال ما هنایش بسیار دارد، پس چگونه می‌توان اندیشید که انبوه سروصدا که پی‌درپی به وجودمان راه می‌یابد و می‌توان گفت که به ما خورانده می‌شود، در حال ما بی‌تاثیر باشد؟ بهداشت صوتی به اندازه‌ی تغذیه‌ی درست برای سلامتی و داشتن حال خوب موثر است.
فراهم آورنده تخصصی آرامش از سکوت
آرامشی که از سکوت حاصل شود، فقط یک وضعیت روانشناختی نیست چنین حالتی سرکوبگر فکر یا بیان نیز به شمار نمی‌آید. چنین آرامشی، نقطه‌ی تلاقی زمان و ابدیت است.
سکوت با خلاء یکی نیست بلکه انگیزه‌ی قدرتی نامتناهی است که می تواند ما را به تلاش رهنمون شود.
سکوت گشاینده‌ی چشمی است که گذشتگان آن را «چشم سوم» نامیده‌اند. چشم سوم ابعاد پنهان را می‌بیند و دستاورد آن امید و صلح است.
شایسته است که در جستجوی تجربه‌ی تحقق حالت ویژه‌ای فراتر از تأثیرات درمانی باشیم.
آرامش واقعی وقتی به دست می‌آید که در رضایت عمیق وجودی خود مستحیل گردیم.
«مادر ترزا» گفته:
«میوه‌ی سکوت، نیایش
میوه‌ی نیایش، ایمان
میوه‌ی ایمان، عشق
میوه‌ی عشق، خدمت
ومیوه‌ی خدمت، آرامش است.»
«رابرت کخ» که در سال ۱۹۲۱ «واکسن سل» را ساخت، عقیده داشت:
«روزی فرا می‌رسد که بشر با سروصدا همانند بیماری وبا و طاعون مبارزه خواهد کرد.»
در سال ۲۰۱۱، «سازمان بهداشت جهانی» در گزارشی «آلودگی صوتی» را «طاعون مدرن» نامید و اعلام کرد که شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد قرارگرفتن در معرض سروصدای محیطی سلامت جامعه را به خطر می‌اندازد.
پیش از این نیز بسیاری از اندیشمندان و بزرگان، از مزایای سکوت و تاثیر شگرف آن بر جسم و روان انسان سخن گفته‌اند. بدین ترتیب می‌توان سکوت را زیربنای بنیادین آرامش افراد دانست که در نهایت با کاهش تنش و فشارهای ناشی از شیوه‌ی زندگی امروزی، به برقراری آرامش در سطحی گسترده‌تر و میان تمامی افراد یک جامعه، می‌انجامد.
سکوت به احیای سلول‌های مغزی کمک می‌کند:
بر اساس پژوهشی که در سال ۲۰۱۳ در زمینه‌ی تاثیر متفاوت سطوح گوناگون صدا انجام شد، روشن گردید که دو ساعت سکوت در روز به شکل‌گیری سلول‌های جدید در «هیپوکامپوس» مغز می‌انجامد یعنی نقطه‌ای در مغز که مسئولیت یادگیری، حافظه و احساسات را برعهده دارد. هرچند این پژوهش‌ها هنوز در آغاز راه است، اما با تکیه بر همین نتایج نیز می‌توان گفت سکوت بر بیماری‌هایی چون افسردگی و آلزایمر-که هردوی آن‌ها به گفته‌ی دانشمندان با کاهش تولید نورون‌ها در هیپوکامپوس مربوط است- تاثیر درمانی خواهد داشت.
هنگام سکوت، ما می‌توانیم به شبکه‌ی پایه‌ی مغز وارد شویم. این شبکه هنگامی پویا می‌گردد که به «خودشناسی» بپردازیم .
«خودشناسی» بعد از طی مراحلی چون تخیل، مراقبه، اندیشیدن درباره‌ی آینده، و تامل آزادانه قابل دستیابی است.
در شرایطی که مغز آرمیده باشد و با عوامل بیرونی تحریک نشود، ما می‌توانیم به جریان درونی افکار، احساسات، حافظه و ایده‌هایمان آگاه شویم. به کارگرفتن این شبکه به ما کمک می‌کند تا معنای آزموده‌هایمان را دریابیم، با انسان‌ها همدردی و همدلی داشته باشیم، خلاق‌تر شویم و حالات ذهنی و احساسی خود را بازتاب دهیم.
«هرمان ملویل»، نویسنده و شاعر آمریکایی قرن نوزدهم، زمانی نوشت:
«تمامی تجربیات و احساسات عمیق در سکوت اتفاق می‌‌افتد».